In iedere samenleving wonen mensen van verschillende culturen. Er zijn dan altijd kleinere groepen die zich onderscheiden van de meerderheid. Zij spreken een andere taal of hebben andere etnische kenmerken of religie. Deze kleine groep wordt een minderheidsgroep genoemd. In Nederland is er één minderheidsgroep die officieel als nationale minderheid wordt erkend, namelijk de Friezen. De Nederlandse overheid zorgt voor het behouden en bevorderen van de Friese taal door onder andere de taal als een officiële taal te erkennen in de provincie Fryslân. Friese inwoners mogen hierdoor gebruik maken van hun taal in de rechtbank. Echter, in delen van de rest van de wereld worden minderheden niet zo sympathiek behandeld. In tegenstelling tot de Friezen zijn er minderheden die moeten vrezen voor vervolging in hun eigen land. In dit artikel besteden wij aandacht de Rohingya!
De Rohingya
Op 23 februari 2021 heeft de UNHCR de noodklok geluid over de Rohingya-vluchtelingen. Het artikel gaat over de Rohingya-vluchtelingen die dagenlang op een boot in de Andamanse Zee ronddobberden. We horen vaak over de Rohingya-vluchtelingen, maar wie zijn zij precies en waarom vluchten zij uit hun land?
De meesten komen uit Myanmar. Zij woonden voornamelijk in de westelijke staat Rhakine dat Bangladesh begrenst. De Rohingya is een etnische minderheid dat hoofdzakelijk moslim is en een dialect van het Bengali als moedertaal spreekt. Hun herkomst is niet duidelijk, maar hoogstwaarschijnlijk leefden de Rohingya reeds in Myanmar en emigreerden er meer Rohingya uit Bangladesh naar Myanmar tijdens de Britse bezetting. Door de onduidelijke herkomst claimt de Birmese overheid graag dat zij ongewenste vreemdelingen in het land zijn. Dit terwijl de Rohingya voor meerdere eeuwen dus al in Myanmar leeft.
Als gevolg van systematische discriminatie in Myanmar leefden de Rohingya vaak in armoedige omstandigheden. Zij zijn ook in feite staatloos. Eerder is geschreven over het belang van een nationaliteit. Door de cultuurverschillen zijn er altijd spanningen geweest tussen de Rohingya en de boeddhisten die daar de meerderheid vormen. In 2012 barstte deze spanningen los in Rakhine. Beschuldigingen zorgden voor een golf van geweld tegen de Rohingya moslims. Hele moslimwijken werden in brand gestoken en winkels van moslims werden geplunderd. Als gevolg hiervan sloegen er ongeveer 90.000 Rohingya op de vlucht. Sindsdien werd de situatie steeds grimmiger in Myanmar. Volgens Amnesty International was er zelfs sprake van etnische zuiveringen in 2017.
In 2019 maakte Gambia een zaak tegen Myanmar aanhangig bij het Internationaal Gerechtshof te Den Haag. Volgens Gambia zou Myanmar middels het optreden tegen de Rohingya het Genocideverdrag geschonden hebben. Op 23 januari 2020 heeft het Gerechtshof een opmerkelijk vonnis gegeven. Myanmar moet per direct maatregelen nemen om de islamitische Rohingya-minderheid in het land te beschermen, omdat zij het gevaar lopen om slachtoffer te worden van genocide. Dit vonnis is opmerkelijk, omdat het Gerechtshof normaliter de geschillen tussen staten beslecht en zich niet tegen een regering keert. Helaas is er nog geen uitspraak gedaan over de gepleegde misdaden. Ook heeft het gerechtshof geen machtsmiddelen om de uitvoering van het vonnis af te dwingen. Toch is dit een grote stap vooruit omdat deze groep voor het eerst juridische erkenning krijgt voor hun leed.
Heb je naar aanleiding van dit artikel opmerkingen of vragen dan kun je via deze link contact opnemen, of stuur een mail naar info@advocaatclaudia.nl